De premiedifferentiatie voor de ZW en de WGA is afhankelijk van de grootteklasse van de werkgever. Er zijn drie grootteklassen, namelijk kleine, middelgrote en grote werkgevers. De indeling is afhankelijk van de loonsom twee jaar eerder (t-2). Voor kleine werkgevers is de gedifferentieerde WGA-premie gelijk aan de sectoraal bepaalde premie. Voor grote werkgevers wordt een individuele premie bepaald op basis van hun individuele lasten en loonsom. Voor middelgrote werkgevers wordt een gewogen gemiddelde bepaald van de sectoraal bepaalde premie en de individuele premie.

Voor startende werkgevers ontbreken gegevens van de loonsommen of zijn deze onvolledig, waardoor de grootteklasse niet te bepalen is. Daarom geldt in de eerste twee jaar de sectorale premie, die gebaseerd is op de lasten en loonsommen van soortgelijke werkgevers binnen dezelfde sector. Volgens de Hoge Raad is de huidige premievaststelling in de eerste twee werkgeversjaren in strijd met het Besluit Wet financiering sociale verzekeringen en moet de Belastingdienst ook voor startende werkgevers het rekenpercentage als uitgangspunt voor de premiedifferentiatie houden. Op die manier wordt een premie gehanteerd die volgens de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid minder goed aansluit bij het ZW en WGA-risico van de betreffende werkgever. Het besluit wordt nu aangepast. Voor startende werkgevers is de premie voor de Werkhervattingskas gelijk aan de premie voor kleine werkgevers. Die premie is de som van de sectorale premiecomponenten op basis van de WGA-lasten en de ZW-lasten voor werknemers in de betreffende sector. Voor grote en middelgrote werkgevers in hun derde werkgeversjaar kan nog geen individueel werkgeversrisicopercentage worden berekend. Daarom wordt voor die werkgevers gerekend met het gemiddelde percentage. De aanpassing van het besluit treedt in werking op 1 januari 2020 en geldt vanaf dat moment ook voor startende werkgevers die korter dan twee jaar bestaan.

De aanpassing van het besluit ligt nu ter consultatie.